អ្នកញៀនថ្នាំត្រូវការព្យាបាល ថែទាំ និងអប់រំផ្លូវចិត្ត
លី បេឡា /Cambodia News
បទយកការណ៍/Feature
ភ្នំពេញ៖ “ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមប្រើគ្រឿងញៀនតាំងពីអាយុ ២០ ឆ្នាំមកម្ល៉ះ ហើយឥឡូវខ្ញុំអាយុ ២៩ ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំបានចេញពីផ្ទះដើរលេងជាមួយពួកម៉ាក់ ហើយឃើញគេប្រើក៏សាកល្បងជាមួយគេទៅរហូតដល់ញៀនតែម្តង” នេះគឺជាសម្ដីម៉ាត់ៗរបស់យុវជន អូន ពៅ ដែលសព្វថ្ងៃកំពុងទទួលការព្យាបាលជំងឺញៀនថ្នាំ។
ផ្តើមចេញពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំញៀនប្រភេទយ៉ាម៉ាគ្រាប់ អូន ពៅ បានឈានទៅប្រើថ្នាំញៀនប្រភេទទឹកកក ហើយនៅឆ្នាំ ២០១០ និង ២០១១ រូបគេក៏បានប្រើថ្នាំញៀនចាក់ប្រភេទហេរ៉ូអ៊ីន។
ដើម្បីបានលុយទិញថ្នាំមកលេប និងចាក់ អូន ពៅ ត្រូវតែលួចលុយ និងរបស់របរគេឯងយកទៅលក់។ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពភ័យខ្លាចផង និងទទួលការមាក់ងាយពីសង្គមផង អូន ពៅ បានចាកចេញពីផ្ទះ ដេកតាមសំយ៉ាបផ្ទះគេក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែងសម្រាកពីសង្កាត់មួយទៅសង្កាត់ ព្រោះខ្លាចការចាប់ខ្លួនពីសមត្ថកិច្ច។
ដោយមិនទទួលបានការអប់រំផ្លូវចិត្ត ផ្តល់ប្រឹក្សាយោបល់ និងមិនបានទទួលសេវាព្យាបាល ថែទាំ យុវជន អូន ពៅ ក៏នៅតែលតោល ដើរលួចឆក់ទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃ ដើម្បីបានលុយចញ្ចឹមក្រពះផង និងទិញថ្នាំហេរ៉ូអ៊ីនចាក់ផង។
ការរស់នៅក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់បែបនេះ អូន ពៅ បានទទួលរងបញ្ហាមួយទៀតគឺឆ្លងមេរោគអេដស៍។ អូន ពៅ បាននិយាយថា រូបគេបានឆ្លងមេរោគអេដស៍តាមរយៈការរួមភេទ ព្រោះរូបគេបានរួមភេទជាមួយដៃគូច្រើនដែលជាស្រ្តីបម្រើសេវាកម្សាន្តដោយមិនបានប្រើស្រោមអនាម័យ។
សព្វថ្ងៃ អូន ពៅ កំពុងទទួលបានការព្យាបាលជំងឺពីរប្រភេទ គឺទីមួយព្យាបាលជំងឺញៀនថ្នាំ ដោយប្រើឱសថមេតាដូន ឬឱសថជំនួសថ្នាំញៀន និងទីពីរគឺព្យាបាលជំងឺអេដស៍ដោយឱសថប្រឆាំងមេរោគអេដស៍ ឬឱសថពន្យាជីវិត។
លោក ហេង គីរី មន្រ្តីសហគមន៍របស់អង្គការខាណាបាននិយាយថា អូន ពៅ ជាយុវជនដែលរងគ្រោះទ្វេដង គឺញៀនថ្នាំផង និងរស់នៅជាមួយមេរោគអេដស៍ផង ដែលត្រូវការការព្យាបាល ការថែទាំ និងការលើកទឹកចិត្តឲ្យមានក្តីសង្ឃឹមក្នុងជិវិត ដើម្បីធ្វើជាពលរដ្ឋល្អឡើងវិញ។
បើទោះជានៅមិនទាន់មានតួលេខពិតប្រាកដក៏ដោយ ក៏ការរកឃើញជាបឋមនៅក្នុងការធ្វើអង្កេតរួមមួយរបស់មជ្ឈមណ្ឌលជាតិប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ សើស្បែក និងកាមរោគរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល និងអាជ្ញាធរជាតិប្រយុទ្ធប្រឆាំងគ្រឿងញៀនរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ បានប៉ាន់ប្រមាណថា នៅកម្ពុជាមានអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញឿនពី ១៣.០០០ ទៅ ២៨.០០០ នាក់ ហើយនៅភ្នំពេញមានប្រហែលជា ១.៣០០ នាក់ដែលបានប្រើថ្នាំប្រភេទចាក់។
លោក ជួប សុខចំរើន នាយករងទទួលបន្ទុកប្រតិបត្តិការទូទៅរបស់អង្គការខាណាបានឲ្យដឹងថា អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញឿនគឺស្ថិតនៅក្នុងក្រុមប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់ចំពោះមេរោគអេដស៍និងជំងឺអេដស៍ ហើយអត្រាប្រេវ៉ាឡង់មេរោគអេដស៍ក្នុងចំណោមអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញឿនទូទៅមាន ៤.៤% និងអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញឿនប្រភេទចាក់មាន ២៥% ខណៈដែលការទទួលសេវាសុខភាពនិងសេវាផ្សេងៗទៀតរបស់ពួកគេនៅតែជួបឧបសគ្គ។
លោក សុខចំរើន បានឲ្យដឹងថា អ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀនអាចឆ្លងមេរោគអេដស៍តាមរយៈការប្រើម្ជុលស៊ីរ៉ាំងរួមគ្នា និងការរួមភេទដោយមិនប្រើស្រោមអនាម័យមិនបានត្រឹមត្រូវ ហើយពួកគេអាចបន្តចម្លងទៅអ្នកដទៃ ប្រសិនពួកគេមិនបានទទួលការអប់រំឲ្យបានច្បាស់លាស់ពីបញ្ហាសុខភាព។
មន្រ្តីឯកទេសគ្រឿងញៀនជាច្រើននិយាយប្រហាក់ប្រហែលគ្នាថា អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញៀនគឺជាអ្នកជំងឺ និងជាជនរងគ្រោះ ហើយបើចាត់ពួកគេថាជាឧក្រិដ្ឋជន និងយកមកឃុំខ្លួន នោះពួកគេនឹងទទួលរងគ្រោះទ្វេដង នេះមិនទាន់គិតដល់អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំញៀនដែលមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ផង។ មន្រ្តីទាំងនោះបានឲ្យដឹងថា អ្នកប្រើប្រាស់ថ្មាំញៀន ឬអ្នកជំងឺថ្នាំញៀនត្រូវការព្យាបាលទាំងចិត្តសាស្រ្ត និងវិជ្ជសាស្រ្ត។
ចំណែក អូន ពៅ បច្ចុប្បន្នទទួលបានការអប់រំ ណែនាំ ការផ្តល់ប្រឹក្សា និងកាព្យាបាល ថែទាំសុខភាពពីក្រុមមន្រ្តីសហគមន៍របស់អង្គការខាណា។
អង្គុយនៅលើបង់ថ្មដោយមានទឹកមុខទឹកមុខស្រស់ស្រាយ អូន ពៅ បានរៀបរាប់ថា រូបគេហាក់ដូចជាមានជីវិតថ្មីម្ដងទៀត និងមានក្ដីសង្ឃឹមជាថ្មីក្នុងការកសាងអនាគត ហើយពេលនេះ រូបគេបានធូរស្បើយ ដោយបន្ថយការប្រើប្រាស់សារជាតិញឿន និងទទួលបានការព្យាបាលដោយឱសថប្រឆាំងមេរោគអេដស៍ ដែលអាចឲ្យរូបគេធូរស្បើយអាចរកការងារបានធ្វើសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតទៀតផង។
អត្ថបទនេះផលិតឡើងក្រោមជំនួយសប្បុរសធម៌ពីប្រជាជនអាមេរិកតាមរយៈ USAID។ រាល់ខ្លឹមសារដែលមានក្នុងអត្ថបទនេះគឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់អង្គការខាណា និងមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងទស្សនៈរបស់ USAID ឬរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកឡើយ។
ដោយមើលឃើញពីវិប្បដិសារីកាលពីអតីតកាល អូន ពៅ បានអំពាវនាវទៅដល់យុវជនទាំងឡាយកុំឲ្យមានការភ្លើតភ្លើនភ្លេចខ្លួនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរណ្ដៅគ្រឿងញៀន ដូចជារូបគេ ដែលធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរកអនាគតលែងឃើញ ហើយអាម៉ាស់និងវិនាសទៅដល់ក្រុមគ្រួសារទៀតផង។
អូន ពៅ ក៏បានផ្តល់យោបល់ថា ប្រសិនបើនរណាកំពុងប្រើប្រាស់គ្រៀងញៀនត្រូវតែផ្ដាច់ខ្លួនចេញដោយប្រើប្រាស់ឱសថមេតាដូនជំនួសវិញ ហើយសំណូមពរដល់ប្រជាពលរដ្ឋបញ្ឈប់ការមាក់ងាយនិងរើសអើងដល់អ្នកញៀនថ្នាំ ព្រោះអ្នកញៀនថ្នាំជាអ្នកជំងឺនិងជាជនរងគ្រោះ៕ ដោយ លី បេឡា